Ceyrek asirdir icinde bulundugumuz cografyada egitim-ögretim faaliyeti yürütürken, özellikle genclerle sicak ve samimi iliskiler kurmaya ve onlara yakin olmaya calistim. Onlari önce anlama, sonra da onlara faydali olma cabasinda oldum. Pek cok gözlem ve tecrübe ile basit sorunlar karsisinda caresiz kaldiklarinda, hayatlarina dokunarak, onlara rehberlik etmeye gayret ettim.
Bir baba olarak cocuk büyüttüm ve cocuk büyüten binlerce anne ve babayla cocuklari konustum. Kendi cocuklarimla ilgili kaygilar tasidim, kaygi duyan ebeveynleri dinledim. Anne-babalar ile ergenlik cagindaki gencler arasinda olusan ucurumlara sahit oldum. Hirpalanan cocuklarin, girdaba kapilan gencler haline dönüstügünü gördüm. Görmek istemedigim pek cok aci ve drami ergenlerin gözyaslarinda gördüm. Insanlarin iyi amaclarla büyük kötülükler yaptiklarina sahit oldum.
Iste bu calismaya birkac cocuk veya gencin dünyasini perisan olmaktan kurtarabilmek ya da hayatlarina dokunabilmek düsüncesiyle niyetlendim. Mutlu bireylerden ve mutlu ailelerden olusan bir toplum haline gelmek ve birlikte cennete yolculuk yapmak amaciyla bu satirlari yazmaya calistim. Toplumun bencil, bireyci bir hayata yöneldigi, aile baglarinin zayifladigi, aile ici iliskilerin donuk bir yapiya büründügü günümüzde saglikli, mutlu, basarili, dünya ve ahiret mutlulugunu hedefleyen nesiller yetistirmeye gayret eden okuyuculara mütevazi bir katkida bulunmayi amacladim...
-Selami Yalcin-