Haçl¿ seferleri, Avrupa H¿ristiyan dünyas¿n¿n Müslümanlar¿n hâkimiyetinde olan kutsal topraklar¿ ele geçirmek amac¿yla, 1095-1270 y¿llar¿ aras¿nda düzenlemi¿ olduklar¿ askeri hareketlerdir. Bu seferler Müslüman ve H¿ristiyan dünyan¿n ortaçäda ¿iddet temelinde kar¿¿ kar¿¿ya gelmelerinin en uzun süreni olmu¿tur. Bu çat¿¿man¿n H¿ristiyanlar aç¿s¿ndan me¿rulu¿unu sälayan en güçlü teolojik temel hakl¿ savä doktrinidir. Hakl¿ savä, Bat¿ kültüründe savä¿n hangi durumlarda me¿ru olabilece¿ini ortaya koyan doktrindir. Bu doktrinin olu¿umu H¿ristiyanl¿k öncesi Roma hukukuna kadar uzanmakla birlikte doktrini teolojik, felsefi bak¿¿ aç¿s¿yla revizyona tabi tutarak dördüncü yüzy¿lda H¿ristiyan ilahiyat¿na kazand¿ran ki¿i St. Augustine¿dir. Augustine sonras¿ yüzy¿llar boyunca konjoktürel ¿artlar çerçevesinde geli¿tirilen hakl¿ savä doktrini, haçl¿ seferlerinin olu¿umunda da bävurulan temel kaynak olmu¿tur. Öte yandan Yap¿lacak olan bu savälar¿n bir hac vazifesi olarak sunulmas¿, baz¿ tarikat üyelerinin oralarda misyonerlik faaliyeti yapma iste¿i, kefaret, apokaliptik beklenti gibi argümanlar da bu savälar¿n arka plan¿ndaki di¿er teolojik temeller olmu¿tur.