Ve kan siziyor, bir kugunun dinmeyen ugultusundan.
Mumu üfleyip siyahima karanligini süren
tanidik dudaklari gözlüyorum simdi; bogazindan dökülen
her bir söz ayri bir melodi.
Bir ilahi.
Ya da agit.
Ayirt edemiyorum artik.
Gökyüzü aydinlik diye mi üzülüyorsunuz
Teninizi yakan günese gülümseyin.
Cünkü karanligin icindekileri bir kez gördügünüzde,
bir daha asla eskisi gibi olamazsiniz.
