Son nefesime kadar kokunu hissetmek
civisicikmis bu dünyayi
papatya bahceleriyle doldurur.
Simdi seni izliyorum öylece,
seninleyim,
ucsuz bucaksiz bir papatya bahcesindeyim.
Sen yoksun ama, kokun...
Kokun hep tenimde, tenin son nefesime kadar benimle.
Son nefesimden sonra bile hissetmek kokunu,
kokun ruhumda, kokun benligimde,
kokunsakli durur en derinimde.
Corak ruhum ucsuz bucaksiz bir papatya bahcesi
simdi seninle.
Ve sen papatya kokan kadin,
kokun her hücreme islemisken böyle,
bil ki seni aramak en büyük aliskanligim,
en büyük sevdam.
