Andreyevin 1907 yilinda yazdigi bu novellanin kahramani adi ihanetle özdeslesen Yahuda Iskariottur. Yazar Kitabi Mukaddesteki fikirlerden ziyade kisi ve durumlari eserine tasimistir. Metinde bir hilkat garibesi gibi tasvir edilen Yahudanin kaotik görüntüsü, karmasik düsünce süreclerini ve ruhunu yansitir. Andreyev kötülük ile iyilik arasinda gidip gelen hainin psikolojisine ve ihanetin gercek nedenlerine odaklanir. Bu odaklanista yazarin insanlik durumu üzerine düsüncelerinin izleri sürülebilir. Eserin yazildigi dönemde akil ve inanc arasindaki catisma epey tanidik bir temadir. Yahuda rasyonel gercekligin pesindedir. Yasadigi kötü deneyimler yüzünden insanliga dair düsünceleri son derece kuskucu ve kötümserdir. Havarilerinin Isaya olan sevgisinden de bastan beri hep kusku duyar ve bu sevgiyi sinamaya kalkisir. Ancak Andreyevin cikarci, sinsi, yalanci ve hirsiz Yahudasi Isayi cilginca sever. Tek derdi onun dikkatini cekmek ve sevgisini kazanmaktir. Ona göre ihaneti hem insanin kötülügünü hem de Isayi yalnizca kendisinin sevdigini teyit eder.