Yeni muhafazakarlik, özgür akla ve bilimsel bilgiye karsi bir saldiridir; bu özelligiyle bir tür ortacaga dönüs ideolojisi olarak degerlendirilmelidir. Neo-con akimin burjuva demokrasisini bile reddeden seckinci ve fasizan özünün kendi kaynaklarindan yola cikilarak sergilenmesi, basli basina bilimsel bir deger tasimaktadir. Yeni muhafazakarlarin Aydinlanma ve modernizme yönelik tarihsel ve kategorik bakimdan gerici elestirilerini karsilamak ve bu hareket ile post-modernistler ve neo-liberaller arasindaki ideolojik akrabalik iliskisini saptamak, hem entelektüel düzeyde hem de siyasal planda yeni bir acilim sunmaktadir.
Dolayisiyla bu acilim, Aydinlanma ve moderniteyi asmaya yönelik devrimci elestirinin olanaklarina da isaret etmektedir.
