Ikinci gelisim bu sehre.
Hayati anlamlandirma denemelerimden yilginliga ugradigim, sahiline sigindigim
denizin dalgalarina kucak actigim yillar. Ümitlerimi sundugum insanlardan bir
karadelige tikilma tehditleri almistim. Yalnizlik bakiyor, aska mutedil bir tercüme
olmaya calisiyordum.
Kendime ait bir seylere tutunup yükseklere acilma gayesindeydim.
Azimliydim. Insanlardan korkuyor,
cocuklara tedbirliydim. Kafesinde umarsiz haliyle sohbetime katilan kusum kadar
rahat olamiyordum bir türlü. Zamana bir menfez acip, kendimi anlamsizlik ve yücede
kaybetmeliydim. Bir nevi amok kosucusu suretindeydim, fakat zarar veren ben
degildim.
Istanbulun kuslarini, dalgalarini, havasini bu kücük sehre tercih etmemin bahanesi,
sen olmaliydin. Her seyden kactikca sana yakinlasmamin bir aciklamasi olmali.
Gözlerini cok özlemistim.
Saclarini. Sözlerini...