Drugi tomik "obywatelskiej" twórczo¿ci w¿asnej, która upodobäa sobie ¿art jako tre¿¿ i form¿ pisanych tekstów, zawiera dywagacje nt. zarz¿dzania strachem.Tomik pierwszy opowiadä o "obywatelce kulturze disco polo", drugi zä jest produktem hipostazowania, "przypisywania bytu rzeczywistego poj¿ciom abstrakcyjnym czy fikcyjnym" (wed¿ug S¿ownika Doroszewskiego), i opowiada o "obywatelce nauce zarz¿dzania strachem".Prefiks "obywatelka", u¿yty przed s¿owami kultura i nauka, sugeruje specyficzne podej¿cie do tych dziedzin przez uprawiaj¿cych je twórców. Kojarzy si¿ ono z filmem J. Stuhra "Obywatel" oraz z czasopismem "Nowy Obywatel". Generalnie, z przekazem wykraczaj¿cym poza oczywisty standard. Jego egzemplifikacj¿ jest sto¿eczny Päac Kultury i Nauki, który obywatele chc¿ rzekomo zburzy¿. Jednak s¿uszniej b¿dzie utworzy¿ tam muzeum komunizmu. Niech dalej stoi jako symbol "obywatelskiej kultury i nauki", bowiem tradycj¿ mo¿na szanowä a zmiany s¿ potrzebne.